پیش‌بینی خودکارآمدی دانشجویان بر اساس هوش معنوی

زمینه و هدف: هوشمعنوی بیانگر مجموعه مهارت‌ها و توانایی‌های مختلف است که هر کدام به اشکال متفاوت در بافت‌های اجتماعی و تاریخی ظاهر می‌شوند. هوش معنوی ترکیبی از عناصر هوش و معنویت است؛ و خودکارآمدی باور فرد به توانایی‌هایش در حل مسائل و مقابله با مشکلات است. هدف مطالعه حاضر بررسی این است که آیا هوش معنوی قادر به ‌پیش بینی خودکارآمدی است یا خیر. مواد و روش­ها: این مطالعه مقطعی-تحلیلی روی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی در سال 1391 انجام شد، تعداد 129 نفر با روش نمونه‌گیری طبقه­ای متناسب به‌صورت تصادفی انتخاب شدند. افراد نمونه پرسشنامه­های خود سنجی هوش معنوی و خودکارآمدی شرر را تکمیل نمودند و داده­ها با آزمون­های آماری ضریب همبستگی پیرسون و t مستقل و رگرسیون چندگانه خطی به روش گام‌به‌گام توسط نرم‌افزار 20SPSS  مورد تجزیه ‌و تحلیل قرار گرفت. سطح معناداری در 05/0 در نظر گرفته شد. یافته‌ها:نتایج تحقیق حاضر نشان داد که همبستگی بین هوش معنوی و خودکارآمدی مثبت و معنادار بود (001/0>P، 612/0=r). در پیش­بینی نمره خودکارآمدی با متغیرهای هوش معنوی و کنترل اثر متغیرهای جنسیت، سن، محل سکونت و معدل با استفاده از رگرسیون چندگانه به روش گام ‌به ‌گام نتیجه شد که فقط متغیر هوش معنوی به­صورت معناداری قادر به ‌پیش­بینی نمره خودکارآمدی بود. نتیجه‌گیری: از این مطالعه نتیجه می­شود که بر اساس هوش معنوی می­توان خودکارآمدی افراد را پیش‌بینی نمود؛ بنابراین می‌توان با ارتقای مهارت‌های هوش معنوی در دانشجویان، میزان خودکارآمدی آن‌ها را افزایش داد تا در امور تحصیلی، اجتماعی و خانوادگی عملکرد مؤثرتری داشته باشند.